Assia Krim
Twee jaar geleden sprak ik voor het eerst met meneer X. Hij wilde mijn hulp om er achter te komen of meneer Y, waarvan hij altijd had ‘geweten’ dat hij zijn verwekker was, daadwerkelijk zijn verwekker was.
X, 50 jaar oud, kreeg op 46-jarige leeftijd een hartaanval. Dat was de reden om op zoek te gaan naar zijn verwekker. X is door zijn moeder en juridische vader op 8-jarige leeftijd op de hoogte gebracht dat niet zijn juridische vader zijn ‘echte’ vader was, maar een andere man. De zoektocht naar zijn verwekker begon slechts met een naam.
Via internet is X achter de gegevens van Y gekomen en heeft hij contact met hem gelegd. Dat liep niet zoals X had gehoopt. In plaats van een positief onthaal, werd X door de advocaat die Y had ingeschakeld gesommeerd uit de buurt van Y te blijven. X zou een stalker, een oplichter en een leugenaar zijn.
“Na een lange procedure moet Y meewerken aan het laten afnemen van een DNA-test. Y heeft hoger beroep aangetekend tegen het vonnis.”
Na vele verzoeken van de kant van X om de kwestie voor eens en voor altijd duidelijk te laten worden door middel van een DNA-test, kwam als reactie van Y dat hij geen schending duldde van zijn lichamelijke integriteit en bleef er voor X niets anders over dan Y te dagvaarden.
Na een lange procedure moet Y meewerken aan het laten afnemen van een DNA-test. Als Y dat niet doet, moet hij voor elke dag dat hij weigert aan het vonnis gehoor te geven een dwangsom van € 1000,- per dag betalen.
Y heeft hoger beroep aangetekend tegen het vonnis. Wordt vervolgd.